Welkom,

Als pleegmoeder van onze beide kleinkinderen weet ik hoe hartverscheurend het is als een kind een dierbare moet missen. 

Lang heb ik gezocht naar een fijne troostknuffel. Iets neutraals (geen gewoon diertje) iets groots (maar toch compact) iets wat ook interessant is voor jongens/oudere kinderen én er moest een fotootje in kunnen zodat degene die je zo erg mist, altijd een beetje bij je is. Ik vond het echter niet. Hierdoor besloot ik er zelf een te ontwerpen. 

Met een potlood begon ik hem te schetsen zoals ik hem voor mij zag; een eenvoudige knuffeldoek met een lief, simpel en tikkeltje eigenwijs uiterlijk. Knoopjes en franjes om, tijdens het knuffelen, fijn mee te friemelen. Een hartje, want houden van en gemis zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. En met een plekje voor een foto. Maar toch ook met een lapje ervoor, zodat  het gemis niet constant confronterend is en er zelf voor gekozen kan worden om wel of niet naar de foto te kijken.

Ik noemde hem Doekie. 

Doekie is er speciaal voor ieder kind dat iemand moet missen. Een persoon of een dier. Vanwege een overlijden, scheiding, verhuizing, ziekenhuisopname, of wat voor reden dan ook.

Maar hij is natuurlijk ook gewoon heel fijn bij minder zware omstandigheden. Bijvoorbeeld tijdens de wenperiode op de basisschool, logeerpartijtjes of bij heimwee tijdens de vakantie.